Kyno-biografie Tanne Hennekam-Eerland.

1958 ( hallo Wereld )

Geboren te Rotterdam in 1958 uit Jan en Tine Eerland-Westmaas, opgegroeid in Capelle aan de IJssel met vier zussen en een broer, verhuist naar Noord Brabant / Standdaarbuiten in 1976, Peter Hennekam uit Oudenbosch leren kennen in 1977 , gehuwd met Peter in 1978, Peter is dan beroeps militair en ik ben na mijn horeca-vakopleiding ook in de horeca gaan werken maar niet voor lang want direct na mijn huwelijk miste ik al mijn hond, een Dobermann Pinscher die we thuis in het ouderlijk huis hadden. Als klein kind al opgegroeid met honden, Casper was een bastaartje door mijn vader meegenomen van zijn werk en Cheeta, de Dobermann Pinscher was een stamboom hond van behoorlijk goede afkomst.

Peter is ook opgegroeid met honden, zijn eerste hondje was Drik, een vuilnisbakkie, wat hij als 7 jarig jongetje bij een boer in het dorp “weg haalde”, Dirk, werd nog voor hij een jaar oud was door een auto overreden en Peter haalde een andere hond bij een boer vandaan en dat werd Dirk II, Dirk II is bijna 18 jaar oud geworden.

1978 ( we trouwen en nemen een hond )

Ik werkte in de horeca in Steenbergen en om een hond te gaan nemen vonden we dat ik dichter bij huis moest gaan werken om de hond de nodige verzorging en aandacht te kunnen bieden. Toen de groenteboer uit Standdaarbuiten een nestje Duitse Staande jachthonden korthaar had liggen (geen stamboom honden) solliciteerde ik meteen bij een bedrijf wat recht tegen over ons huis gesitueerd was, ik werd aangenomen op de afdeling boekhouding, afdeling debiteuren en later de inkoop en verkoop administratie. Geen reden stond ons nog in de weg een pup aan te gaan schaffen, zo kwam “Frikkel” een Duitse Staande kh afkomstig van de groenteboer uit Standdaarbuiten in ons leven maar bleek al snel geen ras voor ons te zijn, veel te druk en een wegloper pure sang, een echte jachthond dus.

Peter had in de "Toepoels honden-encyclopedie" een mooi ras gezien, de Rottweiler en al snel liepen er een drietal in huize Hennekam-Eerland rond, we werkte met de Rottweilers ( verdedigings honden opleiding en training ) eerst in Breda bij BDB (Bouvier Dresseur  Breda)  maar daarna in Roosendaal bij de Rottweiler Werkgroep en fokte er ook nestjes mee, bij deze werkgroep was Peter ook instructeur EG/VEG en ikzelf trainde daar met mijn Rottweiler teefje Inca het VH.

Met de Rottweilers hebben we ook onze eerste ervaringen opgedaan op de hondenshow, ik stond voor het eerst in de show-ring in 1982 op de clubmatch van
 KC de Baronie in de zaal "Turfschip" te Breda.

 

1982 ( Peter haalt zijn Diploma H&K )

Peter had inmiddels, tijdens zijn baan als militair bij de Nederlandse defensie (Breda/Roosendaal), ook een studie gevolgd bij het ImEVo en hij was de eerste die hiervoor slaagde in Nederland, daarmee was hij de eerste die het diploma “Honden en Kattenbesluit 1981” ( het tegenwoordige "vakbekwaamheidsbewijs Houder van Dieren") , gehaald had middels studie en examen.

In 1982 liep Peter stage voor zijn studie bij de dierenarts in Oudenbosch ( DAP “3 weikes” ) als zijn moeder opbelt met de mededeling dat Dirk II op is, Dirkje is dan bijna 18 jaren oud, heeft geen tand meer in zijn bek, is blind door staar, laat de vlooien in drommen over zijn rug marcheren en laat zijn urine lopen waar hij staat…daarop heeft Peter zijn eigen Dirkje laten inslapen met de overtuigende gedachte dat geen hond een beter leven gehad heeft als zijn Dirkje.

Peter verlaat zijn werkgever in 1983 en ik ben dan in verwachting van ons eerste kindje, het trainen met de Rottweilers ( Inca, Baron en Quintes ) raakte in het slob, Peter besloot zijn diploma te gaan verzilveren en startte een eigen hondenschool in Oudenbosch met de naam HOC ( Honden Opleidings Centrum ). Ons eerste kindje, een dochter werd geboren in 1984 en de hondenschool groeide gestaag, Peter had wel 10 cursisten elke zaterdag.

Inmiddels waren we er ook achter gekomen dat de Rottweiler een mode-hond begon te worden, “jan-en-alleman” wilde zo’n hond hebben en daar ging veel mis, zo veel dat wij besloten te gaan stoppen met dit ras want wij wilden daar part noch deel aan hebben, een Rottweiler is een waak en verdedigingshond en geen gezelschapshond, in 1986 stopte we met de Rotweillers.

1987 ( we gaan voor de Mastino Napoletano )

Op zoek naar een ander ras stuitte we op een vrij onbekend en in Nederland zeldzaam ras, de voorvader van de Rottweiler, de Mastino Napoletano, een waak en verdedigingshond van groot kaliber, in een rashondenboek beschreven als “zo groot als een ezel en wel 100Kg zwaar”.

Kort daarop liep er in huize Hennekam-Eerland de eerste Mastino Napoletano rond met de naam Attention I Am Makepeace ( vernoemd naar een tv-serie “Dempsey & Makepeace ), voor Rebecca was het “Meekie” of “Meektees, het is 1987, Rebecca is dan drie jaar en haar broertje is net een jaar oud. Ook gaan we het professioneler aanpakken en vragen een kennelnaam aan, deze wordt  goedgekeurd door de Raad van Beheer en geregistreerd bij de FCI. We zijn er zo diep in gegaan dat we elk jaar meerdere malen afreisden naar de bakermat van het ras, Italië, met name de stad en omgeving van Napoli, daar werd Peter tijdens een bezoek door de vice voorzitter van de CACEP ( Circolo Amatori Cane E Presa ) tot ere-lid voor het leven benoemd. En ik kwam met enkele foto’s in een boek over het ras, geschreven door keurmeester en toenmalig bestuurslid van de CACEP, Dr Nicola Imbimbo., dit geeft aan hoe we bezig waren met ons ras en dat dit door de Italiaanse “Mastiniari” zo gewaardeerd werd.

Peter was ten tijden van de officiele goedkeuring door de Raad van Beheer van de rasvereniging MNCN, bestuurslid van deze vereniging en heeft zo aan de erkenning van het ras en de rasvereniging meegewerkt.

                                                          

                              

 

        

                                                                                                                                                                                                           

1988 ( we willen meer met het HOC )

De hondenschool HOC van Peter liep zo goed dat we gingen proberen er onze professie van te maken en onderzochten de mogelijkheden. Er werd ons door de gemeente een stuk grond aangeboden om ons te gaan vestigen met het HOC maar een boze buurman en een eigenaar van een paard ( wat gratis gebruik maakte van de grond ) maakte bezwaar en de plaatselijke VVD werkte tegen zodat we onze ondernemingsdrift moesten staken. Maar dat was maar tijdelijk want als we iets in ons hoofd hebben, al moeten we hemel en aarde bewegen….dus als snel hadden we een pand met 3500 m² grond gevonden in Etten Leur, de hondenschool HOC verhuisde van Oudenbosch naar “de Heul” in 1990.

MEER GESCHIEDENIS HOC

1990 ( er komt een Westie bij )

Ik besloot er een ras bij te nemen want de Mastini waren de passie van Peter, het werd de West Highland White Terrier, temeer ik inmiddels geslaagd was voor het diploma “Honden Trimmen” en mij ging specialiseren op de terriers, deze specialisatie heb ik gehaald in 1992, voor alle terrier rassen.

Met de “Westie’s” heb ik enkele nesten gedaan en wat shows gelopen maar daar bleef het ook bij want het “terrier” was me wat te heftig van karakter. Ondertussen ging het met de Mastini erg goed, de pups die we fokte waren van zeer goede kwaliteit en op shows deden we het ook heel goed, we halen zelfs de titel “Beste zelfgefokte Mastino” op een ATIMANA show ( een internationale show uitsluitend voor Mastini ).

 

De hondenschool / trimsalon / dierenspeciaalzaak liepen ook erg goed, zelfs zo goed dat we besloten te gaan uitkijken naar een groter pand met meer grond, in 1994 vonden we die in België, net over de grens, een heel groot pand op 7500 m² grond met ruimte voor pension / speciaalzaak / trimsalon / school, daar hoefden we niet lang over na te denken want inmiddels liepen er zo’n 200/250 cursisten per week over de vloer.

1994 ( onze eerste Welsh Corgi Pembroke )

De beslissing was genomen, we gingen emigreren naar België en daar verder met het HOC en de fokkerij. We legden het voor aan onze cursisten en 70% wilde wel mee naar België gaan om daar de lessen te gaan volgen bij ons, want inmiddels was het zo druk dat we twee instructeurs in dienst hadden en ikzelf ook al les gaf om de drukte aan te kunnen, ik nam de puppy-cursussen en de ring/show-trainingen voor mijn rekening.

Tijdens ons verblijf in België hebben we de eerste ontmoeting met ons huidig ras, de Welsh Corgi Pembroke, een fokker uit België kwam regelmatig ringtraining volgen bij ons en als mijn dochter, dan 10 jaar oud dat

                              

                                                                                                       

 

hondje leuk vindt, neemt de fokker de week erop twee pups mee, één is bij ons gebleven,een teefje met de naam Juultje, kort daarvoor al hadden we (om dwingende redenen ) besloten te stoppen met de Mastini, onze zoon, die heel begaan was met alle Mastini, vond dit zo erg dat we voor hem een ander hondje gingen kopen en dat werd een Australian Cattle Dog die we importeerde uit Australië, de hond heette Kejude Bleu Rover (Imp Aus) en wij noemden hem heel toepasselijk “Ozzy”. Ondanks dat onze zoon dacht dat we deze speciaal voor hem gekocht hadden diende Ozzy een hoger doel, hij was namelijk op de hondenschool onze "voorbeeld hond" Ozzy kende in no-time wel 25 verschillende commando's die hij ook allemaal op aangeving in handgebaren feiloos kon uitvoeren, een echte hondenschool hond dus...maar Norris ging met Ozzy ook naar honden-shows en was daar niet geheel onverdienstelijk in, hij bracht het tot Int-Ned-Lux-Belg-W’96 W’97, het bleek een ware Kampioen maar wel een met zware HD dus daar hebben we nooit mee gefokt. Dan in 1995 overlijdt helaas op bijna 9 jarige leeftijd, op natuurlijke wijze, onze eerste Mastino "Attention I am Makepeace", we zullen haar nooit vergeten want het was een geweldig goede en lieve teef, zo'n hondje wat je altijd in je hart bijft meedragen omdat we hele goede herinneringen aan hebben.

                                                                                                                                     

 

 

1996 ( einde HOC )

Het eerste jaar ging zeer goed in België, al was het wel even wennen, je woont toch in het buitenland en de Belgen zijn anders dan Nederlanders. Maar dan in het tweede jaar gaat het hard achteruit, de Nederlanders vonden het toch te ver rijden en de Belg ging niet naar “die’n Ollander”, met de fokkerij ging het te goed en de bedreigingen aan ons, ons hondenschool en onze kinderen waren niet van de lucht en zeer

gevaarlijk want de hondenschool was gesitueerd langs een snelweg, in het zicht, dus is een makkelijk doelwit voor kwaadwillende en die bleken er genoeg te zijn, ook enkele Belgen wilden ons daar niet hebben en staken dat niet onder stoelen of banken..

Eind 1996 gingen we terug naar Nederland, hondenschool HOC is dan niet meer.

 

1997 ( weer terug naar een "normaal" leven )

Peter ging weer werken voor een werkgever, we zijn gaan wonen in Tilburg. Maar enkele cursisten wilden de mogelijk onderzoeken om toch een herstart te maken  en dat lukt.  In flink afgeslankte vorm en niet meer als bedrijf, gingen we weer lesgeven op een stukje terrein aan ‘de Mosten” in België, maar dan, een half jaar later, bood een van de Nederlandse cursisten aan een stukje van zijn tuintje (10.000 m²) te willen uitlenen aan ons …. de hondenschool bestaat dan verder als "stichting HOCdogs" in Sprundel. Maar de werkzaamheden van Peter brachten met zich mee dat Peter niet veel les meer kon geven, hij is meer weg ( veel naar het buitenland ) dan thuis en soms wel voor drie maanden. Ik wilde wel lesgeven maar had twee puberende kinderen en drie honden ( een Westie, een Australian Cattle dog en een Corgi ) We waren dus  genoodzaakt volledig te stoppen met lesgeven.

 

1999 ( soms zit het mee maar meestal.... )

Dan is het even heel rustig op hondengebied, ik had een goede baan als intercedent en Peter was van baan veranderd en nu bedrijfsleider bij een bedrijf in Waalwijk…alles ging op rolletjes en de kinderen groeiden op in de grote stad Tilburg ( Reeshof ).

De klad kwam er weer in, de werkgever van Peter stopte met het bedrijf, Peter had geen werk meer en ging snel op zoek naar een nieuwe werkgever omdat wij op sociale toeslagen geen rechten hadden, gezien het feit dat wij te kort terug waren in Nederland.

Ozzy hebben we moeten laten inslapen in 2002 omdat hij op zeven jarige leeftijd kanker bleek te hebben, en dan moesten we Juultje ook in laten slapen om de zelfde reden in 2005. Na het overlijden van Ozzy hadden we besloten er toch maar weer een hond bij te nemen....het ras was snel gekozen een Pembroke natuurlijk, we hadden zulke goede ervaringen met Juultje dat het wel een Corgi moest worden, het werd een reutje met de naam “Moosje”. Moosje voldeed aan alle keuringseisen van de club dus hadden we Moosje ingezet als dekreu en zo is Moosje vader van twee nestjes. Verder hebben we met Moosje niets meer gedaan, Moosje is in 2015 overleden aan ouderdom en heeft van zijn nadagen mogen genieten in het gezin van mijn dochter Rebecca met haar drie zoons, in 2016 heeft Rebecca ons een vierde kleinzoon gegeven, ik ben een trotse oma al vanaf 2010.

 

 

2006 ( een heel belangrijk jaar )

Het was inmiddels 2006 en tijdens een vakantie in Italië met z’n tweetjes, raakten we aan het praten over “een hobby” we misten een hobby, dus besloten we een hobby te nemen…welke dan ? Er was/is maar één hobby die we beiden ambiëren en waar we veel kennis van hebben en eigenlijk wel heel erg leuk vinden om te doen, de beslissing is gemaakt, we gingen weer honden fokken en wel de Welsh Corgi Pembroke ( de keuze van ras was de makkelijkste ).

We schaften een teefje aan, dat was Glow Grace, ze werd Nederlands Jeugd Kampioen en Nederlands Kampioen, daarna volgen er veel meer Pemmen en ze werden bijna allemaal Kampioen. En aangezien de kennelnaam “di Centurio Vitis” in België was achter gebleven mochten we een nieuwe verzinnen, dat werd “Y Ddraig Goch” ( ook weer goedgekeurd door de Raad van Beheer en geregistreerd bij de FCI ). Ik werkte inmiddels bij een woningstichting “Wonen BreBurg” en had het daar enorm naar mijn zin en Peter had zijn lang geleden gehaalde groot rijbewijs eens verzilverd en was beroeps chauffeur geworden op de vrachtwagen, wel lange dagen werken maar niet meer voor maanden naar het buitenland.

Ook verhuisden we in 2006 binnen de Reeshof naar een woning met een behoorlijk grote tuin en een garage met genoeg ruimte voor meerdere Pembrokes.

2009 ( het eerste Y Ddraig Goch nestje )

 

In 2009 is het dan zover, na enkele tentoonstellingen te hebben gedaan en alles volgens de regeltjes getest op gezondheid e.d., heeft Grace de leeftijd om een nestje te gaan krijgen, op 17-05-2009 geeft Grace het leven aan vier pups, het eerste nestje met de naam Y Ddraig Goch is een feit, er zullen meerdere nesten gaan volgen, edoch alleen als
 ik vind dat er een goede combinatie te maken is waaruit leuke, lieve, mooie en gezonde pups te verwachten zijn, dus nooit het ene na het andere nestje want dat is vermeerderen en heeft dus niets met verbeteren te maken.

Pups hebben aandacht, begeleiding en zorg nodig en daar gaat veel tijd in zitten, je kunt als fokker je volledige noodzakelijke aandacht maar beperkt geven, dus één a twee nesten in een jaar ( als het zo uitkomt ) is meer dan genoeg als je jezelf op de kaart wil zetten als serieus fokker !

En ik zie me zelf graag als héél serieus fokster.

 

2012 ( de financiële crisis )

De financiële crisis hakt er ook bij ons hard in en ondanks het feit dat we de eerste financiële crisis in 1980 ook overleeft hadden met een hypotheek van 11% rente op ons toenmalig eerste en tevens laatste koophuis, nu ontkwamen we er ook niet aan, ik had geen koophuis meer dus daarover geen zorgen, maar ik verlies wel mijn hele leuke baan en kom zonder werk thuis te zitten en beslis uit te gaan kijken naar een baan met minder uren werken zodat ik me meer bezig kan houden met mijn hondjes, die baan vond ik in 2015 bij een bedrijf op vijf minuten fietsen van huis en maar voor vier uur per dag….tijd genoeg over voor de honden dus.

 

In de tussentijd ging het heel goed met de Pembroke’s we hadden honden geïmporteerd van Italië, Polen, België, Duitsland en Noorwegen, en de ene na de andere werd Nederlands, Belgisch, Luxemburgs jeugd en vol Kampioen en zelfs Internationaal Kampioen. En op het vlak van opleidingen en cursussen / bijscholing hadden we ook niet stil gezeten, ik heb in 2013 en 2014 de opleidingen KKI en KKII gevolgd, ook ben dan inmiddels officieel RvB gecertificeerd ringmedewerkster en heb me constant via de RvB kennistoer en CynoCampus bijgeschoold want kennis in onze hobby is onontbeerlijk, zeker gezien de snelheid in ontwikkelingen op het kennis-gebied van de genetica en DNA.

certificaten en diploma's

 

2014 ( onze eerste “kennel-dag” )

In 2014 besloten we een “kennel-dag’ te gaan organiseren om zo alle door mij gefokte honden weer eens terug te zien, dit ging niet door in verband met het slechte weer en een voetbal wedstrijd op tv. De kennel-dag is daarna gehouden in 2015, ondanks de regen was het een groot succes, 40 van de 64 door mij gefokte Pembroke’s waren aanwezig, een echte waardering voor mijn jaren werk aan het ras.

 kenneldag

 

2015 ( het DOOM jaar )

Maar dan is het 2015…."het doom-jaar", het jaar waarin we moesten beslissen om wel of niet door te gaan met het fokken van honden, de reden was dat we kleiner en goedkoper wilden gaan wonen en komen er bij het kijken naar woningen achter dat je daar onmogelijk met 9 Pembrokes kunt gaan wonen en fokken, mijn bankstel past amper laat staan een hondenwerpkist met pup-uitloop van zo'n 10 m²

We besloten niet alleen te stoppen met fokken maar gingen ook alvast honden weg doen voor het geval we ineens konden gaan verhuizen, op drie na ( Tuur , Emilka en Tilleke ) werden alle honden verkocht/herplaatst of weggegeven aan goede en serieuze fokkers/eigenaren, ook de gehele Corgi slaapzaal werd afgebroken en veel spullen verkocht. De eens zo mooie tuin en hondenspeeltuin werden afgebroken en opgeruimd en ondertussen waren wij aan het kijken naar een andere woning, enkele kwamen voorbij maar we misten net telkens de boot, we waren telkens nummer twee of drie…maar dan, eind 2015 zijn we nummer één op de lijst en gaan opgewekt kijken maar als we beslissen de woning te nemen krijgen we een zeer onaangename verassing medegedeeld, de overheid had een speciale regel om het “scheef wonen” tegen te gaan en wij vielen precies in die regeling en kwamen daarom niet in aanmerking voor een sociale huurwoning, wij werden verwezen naar de particuliere huurwoning sector….maar daar huurden we al.

  Er zit dus niets anders op om te blijven wonen op ons “oude” adres.  

2016 ( de doorstart / nieuw begin )

In dit jaar ging ik weer iets van mijn bucketlist schrappen, nee niet het parachute springen, dat doe ik wel als ik 90 ben …. Het eerste had ik al geschrapt in 2015 door het eerste, volledig genetisch DM vrije nest Welsh Corgi Pembrokes te fokken in Nederland en het tweede wat ik kon schrappen was dat Ik met de eerste in Nederland zelf gefokte Welsh Corgi Pembroke op de, 125ste CRUFTS SHOW in Engeland deel genomen heb en daar ook nog eens 3^e geworden in de klasse. Op de Crufts hadden menig fokker van naam en faam mij een hart onder de riem gestoken door me te vertellen dat ik goed bezig was en, "dat ze het heel jammer zouden vinden als ik echt zou stoppen met fokken want een serieuze fokker met zoveel liefde en inzet voor het ras die stopt met fokken zou een waar gemis zijn".

Dit en het feit dat de overheid ons dwong te blijven wonen en niet te verhuizen maakte het "dat ik dan ook weer wel wil gaan fokken", zei ik tegen Peter en hij vroeg me meteen “waarmee dan” want we hebben dan alleen nog Tuur ( mijn reu ) en een oud teefje, Emilka, en Tilleke, maar Tilleke is niet van mij maar van Peter, hij is officieel de eigenaar van Tilleke, maar voldeed graag aan mijn verzoek om met Tilleke nog een nestje te nemen, de reden was om daar een teefje uit door te gaan houden om daar dan weer mee verder te gaan in de fokkerij. Zo gezegd zo gedaan, Peter liet zijn Tillke dekken door mijn Kampioen Y Ddraig Goch Knight of Manorbier en Tilleke gaf een nestje op 4 april 2016, vier pups waarvan een teefje, een heel mooi driekleur teefje….helaas werd dit teefje dood geboren, haar drie broertjes waren geweldig mooi en lief maar daar kon ik niets anders mee als overlaten aan drie leuke en goede nieuwe eigenaren.

 

De drie reutjes van Tilleke en Tuur

2017 ( de wederopbouw )

2017 is inmiddels achter de rug, een jaar zonder nestje maar wel een jaar met erg veel beweging

In 2016 hebben we een nieuwe aanwinst aangeschaft in onze kennel, een pup uit een hele goede lijn en een echte Welsh Corgi want Abby komt ook werkelijk uit Wales en is van de wereld beroemde kennel van Mary Davies, de Ermyn kennel.

Maar daar bleef het niet bij, nog een teefje kwam begin 2017 onze kennel versterken, een import uit Italië van Esther Ferrari van kennel "Pemslife", Oukje is heeft een erg oude en belangrijke lijn achter zich, de beroemde Engelse Belroyd lijn die er helaas niet meer is maar hopelijk via Oukje weer een beetje terug gehaald kan worden.

En dan is er nog een nieuwe aanwinst uit het buitenland, uit Duitsland van mijn verkochte teefje van Prinzendamm ( van de in 2017 helaas overleden Duitse fokster Karin Tonhauzer ), gedekt door mijn eigen gefokte beroemde reu Tuur heeft Vally een drietal pups gegeven waarvan een teefje, een drie-kleur. Ze gaat onder de naam Doris.

#

Ook heb ik besloten "de NWCC" te verlaten in 2017,  ik voel me absoluut niet meer thuis in deze club, er zijn geen raakvlakken meer dus besluit ik in de zomer van 2017 per 01-01-2018 mijn lidmaatschap op te zeggen.

"Free at last, Free at last "

Ik mag me nu "onafhankelijke fokker" noemen.

#

Een van de drie "ventjes" die ik gefokt heb in 2016 uit Tilleke en Tuur blijkt een show-model te zijn, Knighton, hij scoort erg goed op de shows en is zelfs Belgisch Jeugd Kampioen, Luxemburgs Jeugd Kampioen en Belgisch & Duits VHD Kampioen geworden.

#

 2018 (  WE ZIJN WEER OP DE GOEDE WEG )

In het jaar 2018 werd mijn Abby (Ermyn Fly Like a Y Ddraig Goch) gedekt door mijn Champ, (int-multi-kampioen Y Ddraig Goch Knight of Manorbier) en ze gaf ons een heel mooi nest van 7 pups, allemaal teefjes en driekleurtjes. 
#
Later datzelfde jaar werd mijn klein en lief Italiaantje, Oukje (Pemslife Joint Strike Fighter) ook door mijn Champ Tuur gedekt en gaf ons een mooi nest van vijf, helaas stierf het enige teefje van dat nestje na 5 dagen. Maar de kwaliteit van de vier reutjes is uitzonderlijk goed, evenals hun karakters.

 

2021 ( DWARS DOOR DE COVID-19 HEEN )

We zijn inmiddels weer wat jaartjes verder en er is een hoop in de tussentijd gebeurd, zo breekt begin 2020 in Nederland Corona uit en heel Nederland gaat er onder gebukt en moet een van mijn pup kopers zelfs "illegaal" naar Nederland komen reizen om haar pup op te komen halen vanuit België, alles zit pot dicht want in de lente van 2020 we hebben een lockdown.

Gelukkig wordt deze lockdown opgeheven aan het einde van de zomer en daar ben ik heel blij mee want dan kan ik naar Italië om mijn nieuwe aanwinst op te gaan halen bij Esther Ferrari, ik heb namelijk een pup gekocht uit een hele bijzondere herhaal-combinatie. Deze combinatie heeft Esther al eens eerder gedaan en daar kwamen zeer mooie en goede pups uit voort. 

Het betreft een pup met de naam Pemslife Very High Resolution en we noemen haar KÆ, haar moeder is de zus van mijn Oukje en haar vader is de broer van de wereld beroemde reu van Kevin Dover "Magnus" die in 2021 zijn 60st CAC op zijn naam zet en drie keer BOB gescoort heeft op Crufts. KÆ is our hope for the future.

Wat ik het meest ervaar van CoVid-19 is dat er in 2020 nagenoeg geen shows zijn in Nederland en de rest van Europa, dat is dan ook meteen de reden dat mijn Neeltje uit Ermyn Fly Like a Y Ddraig Goch en Greenwoods Secret Agent II, geboren in 2019 geen titels op haar naam heeft kunnen zetten, waar ze eigenlijk zo veel recht op heeft want ze is een fantastisch mooie maar ook erg lieve hond.

Uiteindelijk maakt mijn Neeltje dat in 2021 helemaal goed door op de KCM van de club waar ik geen lid meer van ben, de hoofdprijs in de wacht te slepen onder de toeziende ogen van alle leden wordt Y Ddraig Goch Quilt of Green Woods;  BESTE TEEF, BESTE ZELF GEFOKTE PEMBROKE 2021 en BOS en haalt daarmee meteen een dubbele CAC binnen, ze heeft er op dat moment dus al 5, voldoende voor de titel Nederlands Kampioen.

Ook wat minder goed nieuws in 2021 want op 13,5 jarige leeftijd is in september Tilleke overleden (Gwenneth Fulrus Eowyn v Rohan). Maar daar hebben we er twee voor terug gekregen want in 2021 worden er twee nesten geboren, een uit Ermyn Fly Like A Y Ddraig Goch en Pemcader High Flyer, aka "Charlie", Charlie is een reu van Esther en woont in Itlalie dus het sperma moest in Corona-tijd verzonden worden van Italie naar Nederland om op tijd geinsemineerd te kunnen worden bij Abby, en dat lukte met horten en stoten en heel veel stress maar gaf ons uiteindelijk een mooi nestje met daarin een kortstaart, drie kleurig teefje die we hebben aangehouden en de naam "Dina" gegeven hebben, ook uit Oukje (Pemslife Joint Strike Fighter) werd een nestje geboren, de vader is de broer van mijn Neeltje en ook uit dit nestje heb ik een teefje, een rood/witte met lange staart, aangehouden, deze pup gaat onder de naam "Babs" en al in 2021 hebben beide een duidelijke footprint achter gelaten op hondenshows want beide hebben hele mooie resultaten geboekt, eens kijken wat de toekomst voor deze nieuwelingen ons gaat brengen.

 2022 (in februari heffen we de COVID-19 regels in Nederland op)

Goed nieuws voor alle Nederlanders want in februari worden alle COVID-19 regels afgeschaft.

Minder goed nieuws is dat ook in Februari wij onze lieve oude Emilka (Etna Emocja Gaucho imp Pl) op 16 jaar en 3 maanden oud af moeten geven want ze kan niet meer en geeft zelf aan dat ze "op"is.

#

Dan in juni 2022 behalen weer een bijzondere mijlpaal in onze kennel geschiedenis, Tuur, mijn zelf gefokte Internationaal en Multi kampioen is in maart dit jaar 8 jaar geworden en mag dan meedoen op de shows in de veteranen-klasse en dat doen we dan ook want Tuur verdient het om nog een titel bij zijn al zeer uitgebreide tittel-lijst te zetten dus we gaan weer naar de shows.

En Tuur doet wat Tuur toen ook al heel goed deed namelijk winnen, in nog geen twee maanden tijd en in drie shows behaald hij de titel Nederlands Veteraan Kampioen en ook nog eens de titel Holland Cup Veteraan Winner.....en dan de absolute kroon op zijn show carrière en die van de kennel krijgt hij de ere titel

GRAND CHAMPION

THE END OF

Y DDRAIG GOCH

Kanker maakt aan alle leuke dingen een eind

01-03-2023